!...بنویس

...نوشته های گاه و بیگاه یک دل بیقرار

!...بنویس

...نوشته های گاه و بیگاه یک دل بیقرار

درباره من

همیشه دستانم را، اینگونه سفت و محکم، در دستانت بگیر! بگذار پناهگاه دستهایم همیشه آغوش دستانت باشد... ......... وَ إِن یَکَادُ الَّذِینَ کَفَرُوا لَیُزْلِقُونَکَ بِأَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّکْرَ وَیَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ وَمَا هُوَ إِلَّا ذِکْرٌ لِّلْعَالَمِینَ .......... جز عشق بی حد و حسابم، چیزی ندارم که تقـدیمـت کنم! عشقم را پذیرا باش مهـــــــربان همسر من! ...... برگی از بهار ِ بارانی ِ ۶۸ و همسرم گُلی از زمستان ِ سرد ِ ۶۱ ******* سال ۸۷ بهترین و سخت ترین سال عمرم،نیمه ی گمشده ام را یافتم... کسی که از باران لطیف تر، و از فرشته مهربانتر بود... کسی که روحش همچون آینه بود و من بعد از نوزده سال در وجود پاک و زلال او روحم را دیدم... کسی که معنای زندگی را به من آموخت... کسی که حرف هایش از جنس آسمان بود و چه لذتی داشت شنیدن صدای آرامش بخشش... آرامش...تمام وجودش آرامش بود کلامش...نگاهش...لحن صدایش... عاشقم شد! عاشقش شدم! چه خوشبختی ای بزرگتر از این؟! قصه ی عشقمان شروع شد و ... یک راه پر فراز و نشیب در پیش رویمان آغاز... روزها و شب ها و لحظه ها و ثانیه ها... که گاهی پر از اشک بود و گاهی لبخند و... گاهی امید و گاهی ناامیدی... و عشقمان که هر روز بیش از روز قبل بود و عطشی که بیشتر میشد برای رسیدن... و خدا خواست و هزاران هزار بار از او ممنونم! و ۱۱ مرداد ۸۹ روزی که نام زیبای کسی را بر صفحه شناسنامه ام نوشتند که از مدت ها قبل بر صفحه ی دلم نقش بسته بود... و همسرش شدم و او همسرم...! هنوز هم باورم نمی شود و مدام میگویم: چه خوشبختی ای بزرگتر از این؟! ********* اینجا ، میدانم که برای نوشتن از او کوچک است و حقیر... اما می نویسم حتی اندک ، برای دلی که لبریز ناگفتنی هاست... و برای آن چشمان زیبای عسلی که گاه گاهی اینجا را بخواند و همراه لحظه های عاشقانه بانویش بشود... دوستت دارم همه ی زندگی من... ادامه...

آمار : 13968 بازدید Powered by Blogsky

عناوین یادداشت‌ها

مگر می شود تو بگویی بنویس و من ننویسم؟!! یکشنبه 18 مهر 1389 15:05
آخرین پُست... جمعه 9 مهر 1389 13:21
و حالا پایان... پایان اینجا نوشتن های من و خواندن های تو... میدانم تو هم به اندازه ی من شوکه شده ای اما... بگذریم... امروز آمدم تک تک پُست های اینجا را با اشک هایم پاک کردم... فقط پُست ِ اول را گذاشتم بماند تا یادم بماند... یادم بماند نوشتن هایم در اوج دلتنگی...در اوج شادمانی... یادم بماند که چقدر اینجا را دوست...
۱ جمعه 22 خرداد 1388 17:01
شروع و ... حس ِ زیبا و دلچسب ِ آغاز... آغاز ِ یک نگارش... برای سبک کردن دلی که لبریز ِ ناگفتنی هاست... با یاد ِ شیرین ِ او که ابتدای هر آغاز است... یا اوّل...

!...بنویس

درباره من

جدیدترین یادداشت‌ها

بایگانی

عناوین یادداشت‌ها